Rwanda. Vorig jaar oktober reisde ik voor de eerste keer met de bus vanaf Kampala naar de Rwandese hoofdstad Kigali. De grensovergang van dit bezoek, staat nog in mijn geheugen gegrift. Ik ging als eerste door de controle en stapte als laatste de bus in.
Mijn voorafgaand online aangevraagd visum was nogal een gedoe. Eenmaal het noodzakelijke papiertje in mijn paspoort, werd ik onderworpen aan een vraaggesprek wat meer weghad van een kruisverhoor.
Waarom reisde ik alleen? Wat ging ik in Rwanda doen? Waar ging ik verblijven? Wat was mijn beroep? Deed ik iets met social media? Dit zeer ongemakkelijke gesprek eindigde dat ik noodgedwongen de contactgegevens van mijn Rwandese Nyege Nyege-scharrel moest opgeven.
Deze keer was ik voor een nieuwe training van Cre8 East Africa in Kigali en daarna nog een week backpackend met een vriendin uit Nederland. Dit keer verliep de grenscontrole een stuk soepeler.
De Rwandese hoofdstad Kigali is een van de veiligste steden van het continent Afrika. En met veilig bedoel ik Europees veilig. Het voelt alsof je in Zuid-Europa bent en dat is best bijzonder. Rwanda het land dat wij vooral associëren met de genocide van de hutu’s en de tutsi’s midden jaren 90. Vorig jaar was het nog groots in het nieuws vanwege een shirtsponsordeal met Arsenal. Maar verder weten wij eigenlijk weinig van dit relatief kleine Afrikaanse land.
Rwanda is voor veel Afrikaanse landen een voorbeeld. Het is veilig, schoon, georganiseerd en bovenal geen corruptie. En vooral dat laatste is bijzonder. Hoe krijg je dit als president voor elkaar? Kritiek leveren op de president is een absolute no go. Het communisme voert de boventoon en waarvan ik mij afvraag hoe goed of slecht dat eigenlijk is?
Van alle Afrikaanse landen waar ik tot nu toe ben geweest, is een week Kigali een aangename afwisseling. In tegenstelling tot vele Afrikaanse hoofdsteden waaronder mijn thuis Kampala, is Kigali zeer groen, schoon, rustig en ruimtelijk.
Waar boda drivers een eerlijke prijs vragen voor een rit.
Waar taxi’s werken met een meter.
Waar ze het woord geluidsoverlast niet kennen.
Waar geen luchtvervuiling is.
Waar je een werkend bussysteem hebt.
Waar er alleen file is tijdens de avondspits.
Waar je tot ’s avonds laat gewoon over straat kan lopen.
Waar je slechts 5 euro betaalt voor een massage.
Waar het nachtleven minder bruisend is dan Kampala.
Waar je verplicht een helm moet dragen op een boda.
Waar boda drivers niet meer dan een persoon mogen vervoeren.
Waar de invoer van plastic is verboden.
Waar 80% van de bevolking toegang heeft tot elektriciteit.
Waar stromend water bij een openbaar toiletbezoek een uitzondering is.
Waar geen sprake is van corruptie.
Waar verkeersregels worden nageleefd.
Waar het nog groener is dan in Oeganda.
Waar internet goedkoop is.
Waar toetjes onderdeel zijn van de menukaart.
Waar het kwik niet boven de 25 graden komt.
Waar het behoorlijk veel kan regenen.
Waar de taal een drama is.
Waar de mensen terughoudend zijn.
Waar de lokale keuken smaakvoller is dan de Oegandese.
Rwanda wat ben je mooi en georganiseerd. En Rwanda wat is het fijn dat ik gewoon ontbijtkoek en Royal Canin kattenbrokken kan kopen in de supermarkt. Rwanda wat is het fijn om het aangename van mijn Hollandse zuiderbuur zo dichtbij huis te hebben. Rwanda het is fijn om te weten dat als ik behoefte heb aan het Europese gevoel altijd bij je terecht kan. Hoe goed of slecht dat ook mag zijn.