Hoe ziet een gebied – dat twintig jaar het strijdtoneel was van een gruwelijke burgeroorlog – na vijf jaar van vrede uit? Noord-Oeganda is een soort niemandsland. Zo voelde het de reis hiernaartoe en zo voelde het toen ik vertelde dat ik naar Gulu onderweg was. De Acholi-taal die ze in deze regio spreken, versterkt het gevoel alleen maar.
De regio is hard bezig met de wederopbouw. In Gulu zelf zitten diverse NGO’s zoals Warchild, Rode Kruis en SOS Kinderdorpen. Voor een groot deel van deze NGO’s zit hun werk erop en vertrekken zij. In Gulu zelf is er weinig.
De straten zijn voor het merendeel onverhard, hobbelig en stoffig of modderig. De ‘town’ bestaat uit een hoofdweg met zijstraten vol met diverse winkeltjes die van alles lijken te verkopen. Onze vaste stek waar we het kopieerapparaat gebruiken, verkoopt soda’s en olie. Er is geen enkel historisch koloniaal gebouw te ontdekken. Alles is in mijn ogen in opbouw.
Nu de oorlog voorbij is, kampt de gemeenschap met diverse problemen. Deze komen aan de orde in de voorstelling die Cre8 samen met zestig jongeren maakt. De belangrijkste problemen zijn huiselijk geweld, alcoholisme, prostitutie, drugsgebruik en geen geld om naar school te gaan. Een ander groot probleem is de verdeling van de landbouwgrond.
In gesprekken met diverse mensen blijken er na de oorlog veel wezen te zijn. Beide ouders zijn omgekomen in de oorlog. De wezen keren vanuit de vluchtelingenkampen terug naar de grond van hun ouders, maar inmiddels is dit al ingenomen door de nieuwe bewoners uit het dorp. Volgens de jongen van het hotel waarin wij verblijven vermoorden zij elkaar vervolgens om het stuk grond. Regels ontbreken natuurlijk.
Een van onze jongeren uit het project vertelde tijdens een interview voor onze documentaire dat hij tot twee keer toe door de rebellen is ontvoerd. Het is heftig om te realiseren wat zij in hun jonge leeftijd al hebben meegemaakt en hoe beperkt hun toekomstmogelijkheden zijn. Desondanks is iedereen uiterst vriendelijk en behulpzaam in Gulu. Proberen ze met de weinige middelen die zij hebben toch het leven positief in te zien.